مي دانيد چرا مذاکره ميکنيم ؟ متن زير را از زبان رهبر انقلاب بخوانيد ...بنده هم اوّلِ امسال در مشهد مقدّس درسخنرانى گفتم [که‌] مذاکره در موضوعات خاص اشکالى ندارد؛ منتها گفتم من اعتماد ندارم، خوشبين نيستم به مذاکره، لکن ميخواهند مذاکره کنند، بکنند؛ ما هم به اذن‌الله ضررى نمي‌کنيم. يک تجربه‌اى در اختيار ملّت ايران است - که حالا من مختصراً عرض خواهم کرد - اين تجربه ظرفيّت فکرى ملّت ما را بالا خواهد برد؛ مثل تجربه‌اى که در سال 82 و 83 در زمينه‌ى تعليق غنى‌سازى انجام گرفت، که آن‌وقت تعليق غنى‌سازى را در مذاکرات با همين اروپايى‌ها، جمهورى اسلامى براى يک مدّتى پذيرفت. خب ما دو سال عقب افتاديم، لکن به نفع ما تمام شد. چرا؟ چون فهميديم که با تعليق غنى‌سازى، اميد همکارى از طرف شرکاى غربى مطلقاً وجود ندارد. اگر ما آن تعليق اختيارى را - که البتّه به‌نحوى تحميل شده بود، لکن ما قبول کرديم، مسئولين ما قبول کردند - آن روز قبول نکرده بوديم، ممکن بود کسانى بگويند خب يک ذرّه شما عقب‌نشينى ميکرديد، همه‌ى مشکلات حل ميشد، پرونده‌ى هسته‌اى ايران عادى ميشد. آن تعليق غنى‌سازى اين فايده را براى ما داشت که معلوم شد با عقب‌نشينى، با تعليق غنى‌سازى، با عقب افتادن کار، با تعطيل کردن بسيارى از کارها مشکل حل نميشود؛ طرف مقابل دنبال مطلب ديگرى است؛ اين را ما فهميديم، لذا بعد از آن شروع کرديم غنى‌سازى را آغاز کردن.