سلام

مي دونيد دوستان وقتي من وقتي ايران باخت خيلي ناراحت شدم .

چرا ؟ چون ما به لحظه ها باختيم / لحظه هايي كه ما ايراني ها هميشه اونا رو از دست مي ديم / انسان خودش تقدير خودش رو رقم ميزنه حتي اگه زير سنگ باشه / مي دونيد وقتي بعضي ها عوض تمرين كردن و بر طرف كردن نقطه ضعفشون به سرو وضعشون مي پردازندو بعضي تفكرات ديگه كه آره ايني كه هستم آخرشه بهتر نمي خواد بشم چون فيكسم آره اينا به آب ميده زحمت همه ديگه رو كه 60 تا 70 دقيقه تموم خودشونو مي كشن !!! عادت بد ايراني ها به شب امتحاني بودن هم به مربيشون سرايت كرده و آخرش اينكه ترسو بودن باعث ميشه نكات مثبت ديگر يك مربي و يك فرمانده زير سوا ل بره

نگاه كنيد برزيليها مثل 11 سرباز با سرهاي كچل و بدون آرايش خاص پر جرعت و با تعصب و بدون ترس از هر سيستمي مي جنگند !!! رضا زاده و بقيه پهلوانانمون جاي خود دارند ولي فوتبال يه چيز ديگه است نه به خاطر پسر بودنم اينو نمي گم بلكه به خاطر تمام قدرتي كه در ايجاد و پيشبرد اهداف سياسي و اقتصادي و همچنين فرهنگي كه فوتبال داره اينو مي گم .

خداوند يارتان( اين تنها نظر من بود نظر دوستان ديگر نيز محترم مي باشد )