يادم مياد 7 يا 8 سالم بود.

اولين دوره کلاس زبان.ان موقع با let"s go 1 شروع ميشد.

معلم محترم اصرار داشت همه نام انگليسي براي اين کلاس انتخاب کنيم :ماريا جك سوزان جو ...بچه ها شروع کردند به انتخاب اسم و

نهايتا اگر سارا يا دنيل را انتخاب ميکردي ميشد کمي نزديک باشي به فرهنگ خودت.

معلم شروع کرد يکي يکي اسم ها را بپرسد ، تا رسيد به منصوره کوچک و پرسيد :

now what"s your name?

منصوره پاسخ داد: من منصوره هستم و اسمم تغيير نميکند.

از اينجا شروع شد .بچه هاي ديگر هم با استقامت ميگفتند ما اسم خودمان را ميخواهيم و نه يک اسم فرنگي را.

شايد عجيب بود ... 7 يا 8 سالگي بچه هايي رابه ياد دارم که با حفظ اسمشان سعي داشتند از همان روز اول هم زبان فرنگي را بياموزند و هم با حفظ اسمشان تن به فرهنگ بيگانه فرنگي ندهند.

درسته که ظاهرا دير به دير بروز ميشي ولي تونستي به فرقان سر بزن.