و الان ما زباله دان هسته اي روسيه نيستيم. و ميشه گاهي هم مسيري رو پياده رفت و افرادي که تا کمر توي سطل زباله هستند رو کمتر ديد.توي سطل زباله کيهان هايي رو ديد که مرد روزنامه فروش آخر شب تو زباله دان ريخته.و ميشه لبخند مردم رو بعد از 34 سال ديد. و ميشه باز خنديد به اين بسيجي, به آن بازجو , به مرد سياهپوش , به عاليجناب سرخپوش حتي. (توافق اگر برد-برد بود , قدرتهاي دنيا را خوشحال نمي کرد.لکن خنده ي مادرم را دوست تر دارم)