سلام اتفاقا ارزش ارزش ها با مدت زمان عمرشان به پايان ميرسد ! نکته اينجاست که بعضي ارزش ها عمرشان به اين زودي تمام نمي شود و با جاودانگي انسان جاودانه ميشود !ارزش هاي مادي في نفسه نه خوب اند نه بد بحث بنده مدل استفاده و اولويت بندي آنها ست . اگر نه ،حضرت يوسف در زيبايي بي بديل بودند حضرت مريم س هم همينطور . نکته مهم انست که محور قرار دادن و تکيه بر اين ارزش هاي مادي حتي درهمين دنيا باعث پوچي انسان مي شود ! باور نداريد ؟ البته در ساده انگار ترين حالت پوچي مي آورد اگر پستي نياورد ! ارجاع ميدهمتان به حديث زير :حب جاه و مقام و مال حالت نفاق را در قلب انسان مي‌روياند همانطور که آب سبزي ها را مي‌روياند. پيامبر اکرم ص و يا اين نکته که حرف را تمام ميکند : راس کل خطيئه حب الدنيا . امام صادق ع ..يک نکته اي هم درگوشي بگويم ،علم ثابت کرده که هرچه بيشتر در جواني از ذهنت کار بکشي امکان ابتلا به آلزايمر در پيري کاهش مي يابد با اين حساب شما کمتر دانشمندي را در طول تاريخ ميبينيد که آخر عمرش به آلزايمر دچار شود ! چه برسد به عالم ديني که غير از علم چيزهاي بسيار ديگري هم دارد .گذري به تاريخ بياندازيد و سعي کنيد علمايي که در آخر عمرشان به آلزايمر دچار شده اند را در بياوريد ... اصلا آيا فردي مانند آيت الله مهدوي کني که چندين ماه بيهوش افتاده بودند و نه ديگران از علمشان استفاده مي کردند و نه از عملشان ارزش و منزلتشان در نزد مردم و فراتر از آن نزد خدا کاهش يافت ؟؟؟