در جهانِ فانيِ اول که انسان در آن فاني است، علم و زيبايي به يک اندازه فاني اند. همانطور که به يک اندازه از متعلقات اين جهانِ فاني هستند و نسبي به جهانِ باقيِ ثاني نميبرند.